Geen schending informatieplicht door Pensioenfonds bij wijzigen omrekenfactoren

Gepensioneerde verwijt het pensioenfonds dat hij onvoldoende concreet is geïnformeerd dat het laten ingaan van zijn ouderdomspensioen uiterlijk 30 juni 2017 tot een aanzienlijk hoger pensioen zou hebben geleid dan ingang na die datum i.v.m. gewijzigde omrekenfactoren. De vraag die partijen verdeeld houdt, is of het Pensioenfonds gehouden was appellant er in december 2016, of kort daarna, expliciet op te wijzen dat de omrekenfactoren per 1 juli 2017 zouden veranderen, als ook dat die wijziging zou betekenen dat het voor hem voordelig was zijn ouderdomspensioen eerder te laten ingaan dan 1 juli 2017, althans hem er expliciet op te wijzen dat die veranderde omrekenfactoren een ingrijpende wijziging voor hem zouden betekenen. Appellant meent dat het Pensioenfonds die informatieplicht had, en het Pensioenfonds vindt van niet. Het hof oordeelt dat de door het Pensioenfonds verstrekte informatie voldoende, tijdig, uitgebreid en duidelijk was. Het Pensioenfonds heeft niet gehandeld in strijd met de artikelen 7:611 BW, 6:162 BW of de eisen van redelijkheid en billijkheid ex artikel 6:2 lid 1 en/of artikel 6:248 lid 1 BW. Het Pensioenfonds had een voldoende zwaarwegend belang om de omrekenfactoren te wijzigen en daarbij is met het belang van appellant voldoende rekening gehouden. Ten slotte rustte op het Pensioenfonds geen bijzondere zorgplicht vanwege het feit dat appellant in het buitenland werkzaam was.

Hof benoemt deskundige en stelt vragen om te beoordelen of werkgever pensioenregeling voldoende heeft gefinancierd

Dit is het vervolg op het door het hof gewezen tussenarrest van 16 maart 2021 in het geding na verwijzing door de Hoge Raad bij arrest van 13 juli 2018 (ECLI:NL:HR:2018:1213). Het hof heeft het voornemen geuit een (of meer) deskundige(n) te benoemen om nader onderzoek te doen naar de vraag of Ecolab haar verplichtingen is nagekomen uit de overeengekomen pensioenregeling die gold per 1 juni 2004. Meer specifiek gaat het erom of de door Ecolab aan NN betaalde koopsom van € 97.594 die NN heeft berekend en Ecolab heeft betaald, voldoende is geweest voor de affinanciering van de pensioenaanspraken. Die koopsom heeft NN bij brief van 3 april 2012 aan Ecolab medegedeeld (bijlage B na verwijzing) en bij brief van 25 april 2012 nader toegelicht (bijlage C na verwijzing). Het hof heeft partijen in de gelegenheid gesteld zich uit te laten over aantal, deskundigheid en persoon van de te benoemen deskundige(n) en de voorgestelde vragen. Het hof benoemt een deskundige en verduidelijkt de aan hem te stellen vragen.

Reactie SZW op verzoek om overleg over buiten toepassing laten avv en verplichtstelling bouw is geen besluit

Asbestverwijderaarbedrijven willen dat SZW algemeenverbindendverklaring en verplichtstelling in de bouwsector buiten toepassing laat wegens onvoldoende representativiteit. Zij hebben verzocht om overleg. Bij brief van 23 december 2019 heeft de minister gesteld dat de avv en de verplichtstelling rechtmatig tot stand zijn gekomen en dat de asbestverwijderaars hun bedenkingen binnen de gestelde termijnen naar voren hadden kunnen brengen. Het daartegen gerichte bezwaar is niet-ontvankelijk verklaard. In navolging van de rechtbank oordeelt de RvS dat de brief geen besluit in de zin van artikel 1:3 lid Awb is. De rechtbank heeft terecht overwogen dat de reactie van de minister niet op rechtsgevolg is gericht. Die reactie is namelijk niet gericht op het vaststellen, wijzigen of opheffen van een rechtsverhouding, zoals rechten, aanspraken, verplichtingen, een bevoegdheid of status. De minister is bevoegd om algemeen verbindende voorschriften zoals de algemeenverbindendverklaring en de verplichtstelling buiten toepassing te laten vanwege strijd met hoger recht of algemene rechtsbeginselen, maar de minister heeft die bevoegdheid alleen in het geval hij een besluit op grond van een aan hem toekomende bevoegdheid neemt waarin hij die algemeen verbindende voorschriften toepast. De afwijzing van het verzoek om in overleg te treden is geen besluit.

Ex-militair heeft geen recht op schadevergoeding wegens blootstelling PX-10

Voormalig militair verzoekt om schadevergoeding wegens blootstelling aan PX-10. Defensie weigert aansprakelijkheid te erkennen. Volgens Defensie is er geen causaal verband tussen gezondheidsklachten eiser en werken met PX-10 op grond van een rapport van het RIVM. De rechtbank stelt voorop dat de schadevergoeding die eiser heeft aangevraagd, is bedoeld voor voormalig militairen met een militair invaliditeitspensioen. Voormalig militairen die schade hebben geleden die niet volledig door het militair invaliditeitspensioen wordt gedekt, kunnen bij verweerder een aanvraag voor aanvullende schadevergoeding indienen. Aangezien eiser niet beschikt over een militair invaliditeitspensioen, komt hij ook niet in aanmerking voor aanvullende schadevergoeding. De rechtbank ziet geen aanleiding causaal verband aan te nemen tussen het werken met PX-10 en de gezondheidsklachten van eiser.

UWV verplicht tot vergoeding van loon- en pensioenschade na ten onrechte niet opleggen verlenging loondoorbetalingsverplichting

Het UWV heeft ten onrechte geen loondoorbetalingsverplichting opgelegd aan werkgever. Daarop verzoekt werkneemster schadevergoeding van het UWV. De rechtbank wijst de loonschade en pensioenschade toe. De gevorderde schade voor gemiste vakantiedagen wordt afgewezen.

Werkgever valt onder werkingssfeer Metaal en Techniek

De kern van het geschil is de vraag of werkgeefster onder de werkingssfeer valt van Metaal en Techniek (PMT en sociale fondsen). Het hof oordeelt dat dit het geval is. Dat het gaat om tijdelijke tewerkstelling van (gedetacheerde) personeelsleden maakt dat oordeel niet anders.

Bestuurder niet hoofdelijk aansprakelijk voor niet meewerken werkingssfeeronderzoek

Het bedrijf van appellant directeur-grootaandeelhouder heeft niet meegewerkt aan een onderzoek van de stichting naar de naleving van de cao Bouw & Infra en de cao Bedrijfseigen Regelingen Bouw & Infra. Het bedrijf en appellant zijn in verband daarmee door de kantonrechter (onder meer) hoofdelijk veroordeeld tot betaling van een forfaitaire schadevergoeding van € 5.000 aan de stichting. Het bedrijf is inmiddels failliet en appelleert niet. In hoger beroep betwist appellant met succes dat hij (persoonlijk) tot naleving van de cao’s is gehouden en dat hij als bestuurder van zijn bedrijf voor de door de stichting gevorderde schade aansprakelijk is. Gesteld noch gebleken is dat hij als werkgever in de zin van de cao’s en het reglement naleving moet worden aangemerkt. De hoofdelijke verplichting van hem tot betaling van forfaitaire schadevergoeding kan niet op de regeling naleving en/of de cao’s worden gebaseerd.

Militair komt niet in aanmerking voor militair arbeidsongeschiktheidspensioen

Eiser, gewezen beroepsmilitair, heeft in 2015 een aanvraag voor militair arbeidsongeschiktheidspensioen ingediend voor zijn psychische klachten, die hij toeschrijft aan zijn uitzending naar voormalig Joegoslavië (Bosnië) in 1994-1995. Defensie heeft de aanvraag afgewezen. Nadat de hoogste bestuursrechter deze afwijzing in stand heeft gelaten, heeft eiser op 3 september 2018 opnieuw een aanvraag ingediend. Defensie baseert de hernieuwde afwijzing op het rapport van 20 juni 2019 van een op 5 juni 2019 verricht verzekeringsgeneeskundig onderzoek, waarin is geconcludeerd dat er geen aanleiding is om anders te oordelen dan in de eerdere mip-procedure van eiser. De rechtbank concludeert dat eiser in deze beroepsprocedure er niet in is geslaagd om het standpunt van verweerder, dat op peildatum 3 september 2018 geen sprake van een psychische aandoening met dienstverband is, te weerleggen.

Werkgever is gehouden premiebedragen, incasso en rente te betalen

Niet in geschil is dat de werkgever valt onder de werkingssfeer van PMT en de sociale fondsen. De werkgever betwist de hoogte van de premiebedragen, incasso- en overige kosten en rente. Hij wenst uitstel van betaling. De rechtbank oordeelt dat de door PMT en de fondsen gestelde bedragen toewijsbaar zijn. Er is voldoende rekening gehouden met de gevolgen van COVID-19. Betalingsuitstel is slechts mogelijk met instemming.

Hoofdelijke aansprakelijkheid bestuurder en feitelijke beleidsbepaler voor achterstallige pensioenpremies aan bedrijfstakpensioenfonds?

Een schoonmaakbedrijf had een aanzienlijke achterstand in de premiebetaling aan het bedrijfstakpensioenfonds. Er zijn achterstallige pensioenpremies, waarvoor de bestuurder en zijn broer als feitelijk medebeleidsbepaler hoofdelijk aansprakelijk is gesteld. De vraag is of appellant feitelijke (mede)beleidsbepaler van de onderneming was. Als dat het geval is, is de vraag of appellant hoofdelijk aansprakelijk is voor deze premieachterstand, omdat de betalingsonmacht van de onderneming niet aan het Pensioenfonds is gemeld. Verder is de omvang van de premieachterstand in geschil. Het hof oordeelt dat er geen tijdige melding betalingsachterstand is gedaan. Daarnaast is het hof voorshands van oordeel dat is bewezen dat appellant in de periode waarin de achterstand is ontstaan het beleid van het Schoonmaakbedrijf (mede) heeft bepaald als ware hij bestuurder, in de zin van artikel 23 lid 6 onder b Wet Bpf 2000. Het hof laat hem toe dat via bewijs te ontzenuwen.