Vrijwillig bij ABP aangesloten werkgever gehouden om met terugwerkende kracht premies te betalen voor slapers met WW uitkering

Het gaat in dit geding om de vraag of gedaagde, als vrijwillig bij het pensioenfonds van ABP aangesloten werkgever, gehouden is om met terugwerkende kracht, over de periode vanaf 1 juli 2013, pensioenpremies te betalen voor gewezen werknemers die na de beëindiging van hun arbeidsovereenkomst met gedaagde, een WW-uitkering hebben ontvangen. Voor zover de door ABP ingestelde vordering mede betrekking heeft op pensioenpremies die zij voor haar (reguliere) werknemers verschuldigd is, heeft gedaagde (dat deel van) de vordering niet weersproken. Partijen twisten uitsluitend over de kwestie van de zogeheten WW-pensioenpremies. Bij de beoordeling van het geschil gaat het erom of gedaagde er – tot eind 2016/begin 2017, toen ABP de naheffing vanwege premieachterstand aankondigde – gerechtvaardigd op heeft vertrouwd dat verdere premiefacturering achteraf achterwege zou blijven. Gedaagde heeft betoogd dat zij er jarenlang van uit is gegaan, en mocht gaan, dat zij aan haar premiebetalingsplicht voor haar gewezen werknemers voldeed door alleen die WW-pensioenpremies te voldoen die ABP haar in rekening bracht naar aanleiding van de melding die het pensioenfonds ontving van gewezen werknemers met een WW-uitkering. Dit betoog slaagt niet. Gedaagde moest weten dat zij pensioenpremies verschuldigd was over de periode dat haar gewezen werknemers WW-uitkering ontvingen. Gedaagde maakt ABP terecht het verwijt dat zij over de problemen bij de uitvoering van de pensioenregeling van vrijwillig aangesloten werkgevers met betrekking tot gewezen werknemers met een WW-uitkering geen contact met haar heeft opgenomen. Door dit na te laten heeft ABP de weerstand en het onbegrip van gedaagde onnodig versterkt en in de hand gewerkt dat zij kosten heeft gemaakt voor haar verzet tegen de naheffing, onder meer in het kader van de doorlopen bezwaar- en beroepsprocedure. Dit rechtvaardigt dat ABP gedaagde in deze kosten tegemoetkomt. Daartoe zal ABP worden veroordeeld. Voor de begroting van de schade volgt verwijzing naar de schadestaatprocedure.

Vrijstelling bestaande pensioenvoorziening voor bestaande en toekomstige werknemers

Geschil tussen Bpf Vervoer en werkgever Chainges over reikwijdte vrijstelling wegens bestaande pensioenvoorziening. Chainges is door wijziging bedrijfsactiviteiten onder de werkingssfeer van Bpf Vervoer komen te vervallen. De op grond van artikel 2 aanhef en onder b Vrijstellings- en boetebesluit Wet Bpf 2000 in verband met een bestaande pensioenvoorziening verplicht te verlenen vrijstelling van de verplichte deelneming in het bedrijfstakpensioenfonds is ten onrechte uitsluitend verleend voor de werknemers die reeds zes maanden in dienst waren op het moment dat de verplichtstelling als gevolg van gewijzigde bedrijfsactiviteiten op de werkgever en zijn werknemers van toepassing werd.

Vrijstelling bestaande pensioenvoorziening voor bestaande en toekomstige werknemers

Geschil tussen Bpf Vervoer en werkgever Nedcargo over reikwijdte vrijstelling wegens bestaande pensioenvoorziening. Nedcargo is door wijziging bedrijfsactiviteiten onder de werkingssfeer van Bpf Vervoer komen te vervallen. De op grond van artikel 2 aanhef en onder b Vrijstellings- en boetebesluit Wet Bpf 2000 in verband met een bestaande pensioenvoorziening verplicht te verlenen vrijstelling van de verplichte deelneming in het bedrijfstakpensioenfonds is ten onrechte uitsluitend verleend voor de werknemers die reeds zes maanden in dienst waren op het moment dat de verplichtstelling als gevolg van gewijzigde bedrijfsactiviteiten op de werkgever en zijn werknemers van toepassing werd.

Spaarverlof met als doel prepensioen is voldoende voor beëindiging arbeidsovereenkomst

Het gaat in deze zaak om de vraag of de arbeidsovereenkomst tussen partijen per 1 maart 2023 is beëindigd door opzegging door werknemer. Het is niet in geschil dat werknemer met ingang van 1 juni 2022 spaarverlof heeft genomen voor een aaneengesloten periode van negen maanden met als doel het eerder stoppen voorafgaand aan het prepensioen per 1 maart 2023. De kantonrechter oordeelt dat uit e-mailberichten een voldoende duidelijke en ondubbelzinnige verklaring van werknemer is te lezen, gericht op beëindiging van de arbeidsovereenkomst per 1 maart 2023. Werknemer heeft zich bovendien daarnaar gedragen. Hij heeft een afscheidsmail gestuurd naar zijn collega’s en laten sturen naar zijn externe relaties, hij heeft een afscheidsfeestje gegeven en zijn leaseauto ingeleverd. Ziekteverzuim tijdens gebruikmaken van de regeling kan niet tot gevolg hebben dat de einddatum van de arbeidsovereenkomst opschuift.

Pensioenovereenkomst is indicatie voor bestaan arbeidsovereenkomst

Geschil over de vraag of tussen partijen een arbeidsovereenkomst bestaat. Werknemer en Vitro hebben een overeenkomst met als titel ‘arbeidsovereenkomst voor een vast voltijd of deeltijd dienstverband’ ondertekend. Werknemer stelt dat hij vorderingen op Vitro heeft uit hoofde van (de afwikkeling van) deze arbeidsovereenkomst. Volgens Vitro was er geen arbeidsovereenkomst tussen hen en was de bedoeling van de overeenkomst uitsluitend om werknemer in Nederland verzekerd te laten zijn onder de sociale verzekeringswetten en om pensioen te kunnen opbouwen. De overgelegde schriftelijke stukken maken melding van een arbeidsovereenkomst. Uit de door Weflo gedane pensioentoezegging die is overgenomen door Vitro volgt dat werknemer aanvankelijk bij Weflo in dienst is geweest en vervolgende bij Vitro.

Staat niet aansprakelijk voor indexatieschade ABP wegens vermeende onjuiste implementatie Pensioenrichtlijn

Eiser ontvangt een pensioen van het ABP. Tussen 2008 en 2019 is het pensioen van eiser niet geïndexeerd (verhoogd). Eiser meent dat zijn pensioen wel geïndexeerd had kunnen en moeten worden, omdat het ABP daarvoor voldoende middelen had. Volgens eiser heeft de Staat de pensioenfondsen ten onrechte voorgeschreven om bij het berekenen van hun financiële ruimte voor indexatie uit te gaan van een (lage) risicovrije rekenrente in plaats van een hogere marktrente. Eiser stelt dat de Staat aansprakelijk is voor zijn schade, omdat de Staat de Europese Pensioenrichtlijn niet correct heeft geïmplementeerd. De voorzieningenrechter wijst de vordering van eiser af. In kort geding is onvoldoende aannemelijk geworden dat de Pensioenrichtlijn geen ruimte liet voor het voorschrijven van een risicovrije rekenrente. De overige bezwaren van eiser maken ook niet dat de voorzieningenrechter de Staat kan verplichten de door eiser gestelde indexatieschade aan hem te vergoeden.

Hof beslist over omvang te betalingen pensioenuitkering man en vrouw na scheiding

Geschil over de omvang van de te betalen pensioenuitkeringen van man en vrouw aan elkaar. De rechtbank heeft de man veroordeeld tot betaling aan de vrouw van haar aandeel in de pensioenaanspraken van de man bij het ABP van een bedrag van € 6.194,72 bruto over de periode van 20 mei 2014 tot 1 juni 2016 en een bedrag van € 254,28 bruto per maand, te voldoen met ingang van 1 juni 2016 en met ingang van 2017 jaarlijks te indexeren. De rechtbank heeft de vrouw veroordeeld tot betaling aan de man van zijn aandeel in de pensioenaanspraken van de vrouw bij het Ahold Pensioenfonds van een bedrag van € 567,96 bruto per jaar, te voldoen vanaf de pensioengerechtigde leeftijd van de vrouw (23 mei 2015, hof) en jaarlijks te indexeren. Het hof oordeelt dat geen sprake is van rechtsverwerking. Het hof vernietigt het vonnis voor zover de vrouw is veroordeeld tot betaling aan de man ter zake van de (voorwaardelijke) uitkering van het aandeel van de man in de pensioenaanspraken van de vrouw, van een bedrag van € 567,96 bruto per jaar. Het hof veroordeelt de vrouw tot betaling aan de man ter zake van de (voorwaardelijke) uitkering van het aandeel van de man in de pensioenaanspraken van de vrouw, van een bedrag van € 802,94 bruto per jaar, te voldoen vanaf de pensioengerechtigde leeftijd van de vrouw, jaarlijks te indexeren. Voor het overige bekrachtigt het hof het vonnis.

Partijen mogen zich bij akte uitlaten over deskundigenrapport met bevindingen over waarde onroerend goed en pensioenverplichtingen

Geschil na echtscheiding over onder meer waarde onroerend goed en pensioenverplichtingen. Het hof heeft een deskundige benoemd die een rapport heeft uitgebracht. Partijen krijgen de gelegenheid zich daarover bij akte uit te laten.

Finale verrekening na deskundigenbericht over onroerend goed en waarde pensioenrechten

Geschil over de verrekening na echtscheiding. Het hof moet beslissen over de waarde van de aandelen [naam1] B.V. in verband met de herwaardering van de aandelen tegen de intrinsieke waarde, rekening houdend met de daadwerkelijke kosten van de pensioenregeling. Daarbij moet een beslissing worden genomen over: de overdrachts-/transactiekosten en de conclusie daaruit over de waarde bij voorgezette (verhuur)exploitatie en de waarde van de pensioenrechten, specifiek of rekening moet worden gehouden met gelijkblijvende uitkeringen of met 2% stijgende uitkeringen (p. 5 van het deskundigenbericht). Het hof is van oordeel dat de deskundige op goede gronden tot de conclusie is gekomen dat geen rekening gehouden dient te worden met transactiekosten in de toekomst. Op de peildatum behoorden de onroerende zaken tot het vermogen van de werkmaatschappij en uit het dossier blijkt van geen enkel concreet voornemen van de man om het onroerend goed te verkopen. Dat betekent dat de onroerende zaak wordt gewaardeerd naar een bedrag van € 1.589.551, dat is de waarde bij voortgezette (verhuur)exploitatie. Het hof gaat evenals de deskundige uit van indexering en houdt rekening met 2% stijgende uitkeringen. De pensioenbrief waarop de aanspraken van de man zijn gebaseerd gaat uit van een waardevast pensioen. Aan de vrouw komt de helft van het te verrekenen vermogen van de man toe van € 901.614,07/2 = € 450.807,03. Aan de man komt de helft van het te verrekenen vermogen van de vrouw toe van € 9.029,39/2 = € 4.514,69. Uit hoofde van het finaal verrekenbeding moet de man aan de vrouw voldoen € 446.292,34 (€ 450.807,03 -/- € 4.514,69). Het hof vernietigt de beschikking van de rechtbank Midden-Nederland van 16 januari 2020 en bepaalt dat de man uit hoofde van het finaal verrekenbeding aan de vrouw € 446.292,34 moet voldoen.

Administratiekantoor niet aansprakelijk voor niet melden verplichte deelname bedrijfstakpensioenfonds

Een administratiekantoor verrichtte vanaf 2013 administratieve werkzaamheden voor de onderneming RTB. Het kantoor stelde de jaarrekening samen en verzorgde de belastingaangifte en de loonadministratie. Op 21 september 2018 berichtte Pensioenfonds Metaal en Techniek (hierna: PMT) RTB dat zij onder de werkingssfeer viel van de verplichte pensioenregeling van PMT. PMT vorderde de niet-afgedragen pensioenpremies vanaf 20 augustus 2015. RTB houdt het administratiekantoor aansprakelijk omdat dat er niet op gewezen heeft dat zij onder de werkingssfeer van PMT viel. De rechtbank heeft de vorderingen afgewezen. Het hof oordeelt dat het administratiekantoor niet toerekenbaar is tekortgeschoten in de nakoming van zijn verplichtingen uit de overeenkomst van opdracht en niet onrechtmatig heeft gehandeld. RTB heeft aldus onvoldoende onderbouwd dat (zij redelijkerwijs mocht verwachten dat) de opdracht ook inhield dat het administratiekantoor (als goed opdrachtnemer) zou nagaan of er een verplichte pensioenregeling voor RTB gold of RTB daartoe zou doorverwijzen.