Werkgever met beperkte modeactiviteiten valt niet onder werkingssfeer MITT

Waar het in deze procedure in hoofdzaak over gaat, is de vraag of de verplichtstelling voor deelname aan MITT ook geldt indien de activiteiten van de betreffende onderneming slechts een klein of zelfs een verwaarloosbaar aandeel in de bedrijfsactiviteiten uitmaken. Niet in geschil is dat – strikt volgens de tekst van het Besluit – een onderneming die slechts een beperkt of zelfs een verwaarloosbaar deel van haar omzet uit bedrijfsactiviteiten haalt die onder de betreffende definitie van het Besluit vallen, onder de verplichtstelling valt en dat is ook precies wat MITT in deze procedure betoogt. De verplichtstelling kent geen hoofdzaak-criterium. Het staat vast dat de onderneming activiteiten verricht waarop de werkingssfeer betrekking heeft. Het aandeel daarvan in de omzet is volgens het vonnis minder dan 5%. De rechtbank overweegt dat er bij een verplichtstellingsbesluit dat geen hoofdzaakcriterium kent sprake kan zijn van een zekere ondergrens, waarbij het aandeel van de betreffende activiteit ten opzichte van het totaal en de vraag of de betreffende activiteit tot de hoofdactiviteiten van de onderneming behoort of niet, van invloed kunnen zijn op de beoordeling. De stelling van MITT dat ook bij een verwaarloosbaar percentage van minder dan 1% de betreffende onderneming zich verplicht dient aan te sluiten bij MITT, is onhoudbaar. De rechtbank concludeert dat de onderneming niet verplicht aangesloten is bij Bpf MITT.

Vordering in kort geding tot voortzetting van de eindloonregeling afgewezen. In kort geding is de (on)uitvoerbaarheid niet te bepalen.

Voor werknemers bestond tot 1 januari 2022 een eindloonregeling. Die is na opzegging door het pensioenfonds van de uitvoeringsovereenkomst geëindigd. Het pensioenfonds was niet meer in staat die regeling (adequaat) uit te voeren. De werkgever heeft geen andere partij gevonden die de eindloonregeling kan uitvoeren. Werknemers vorderen continuering van de eindloonregeling in kort geding. De vordering wordt afgewezen omdat de rechter in kort geding niet kan beoordelen of er een uitvoerder voor is. Daarbij is meegewogen dat de advocaat van de werknemers ter zitting desgevraagd heeft aangegeven dat zij niet durft te zeggen of/welke partijen er in de markt zijn die nog een eindloonregeling aanbieden en dat zij daar geen navraag naar heeft gedaan. Aangevoerd is dat de uitvoering van een middelloonregeling een mogelijkheid is, maar daar ziet de vordering van werknemers niet op.

Pensioenfonds kan niet worden gehouden aan informatie over hoogte pensioen; pensioenreglement bepaalt recht op pensioen.

In deze zaak moet worden beoordeeld of werknemer mocht vertrouwen op informatie van Pensioenfonds Aon, kort voor de ingangsdatum van zijn ouderdomspensioen, over de hoogte van zijn ouderdomspensioen. Daarbij was geen rekening gehouden met aftrek van het deel dat toekomt aan zijn ex-partner zo lang zij beiden in leven zijn. Werknemer meent aanspraak te hebben op schadevergoeding wegens schending van Pensioenfonds Aon van zijn informatieplicht. De mededeling van het pensioenfonds geeft geen recht aan de deelnemer. De informatie was niet onjuist in zoverre dat de deelnemer bij uitbetaling van het gehele pensioen zelf het vereveningsdeel aan de ex-echtgenote had moeten betalen. Schade is verder niet aannemelijk gemaakt. Ontvangst van het pensioen waarop volgens het reglement recht bestaat, is geen schade.

Geen pensioenschade verschuldigd wegens schending waardeoverdracht: verjaringsberoep slaagt

Deze zaak draait om de vraag of gedaagde vanwege een schending van de regels omtrent waardeoverdracht (die inmiddels in de Pensioenwet staan waardoor de ‘Regelen verzekeringsovereenkomsten pensioen en Spaarfondsenwet’ zijn komen te vervallen) gehouden is om aan werknemer de door hem gevorderde pensioenschade te vergoeden. De rechtbank oordeelt dat dit niet het geval is. Tussen partijen staat vast dat de waardeoverdracht in ieder geval ten tijde van de brief van [onderneming 3] van 27 oktober 1998 was geëffectueerd. Als daarbij de lange verjaringstermijn van 20 jaar wordt opgeteld dan betekent dat dat de lange verjaringstermijn op 27 oktober 2018 was voltooid. Werknemer heeft niet aannemelijk gemaakt dat hij de verjaring in die periode heeft gestuit. Artikel 59 van de Pensioenwet staat een beroep op verjaring van gedaagde niet in de weg. In dit artikel staat dat een pensioenuitkering niet kan verjaren zolang de rechthebbende in leven is. In dit geval weigert gedaagde echter niet om een pensioenuitkering aan werknemer te doen, maar om een schadevergoeding aan hem te voldoen. Op die laatste situatie is artikel 59 van de Pensioenwet niet van toepassing. Het beroep op verjaring slaagt.

Verhoging premie leidt niet tot verhoging garantie pensioenverzekering op einddatum

Geschil over de uitleg van een pensioenverzekering voor een werknemer met een garantieclausule. Eiseres stelt zich – kort samengevat – op het standpunt stelt dat het garantierendement van 3,5% per jaar van toepassing is op alle ingelegde premies. Scildon stelt zich op het standpunt dat een verhoging van de ingelegde premie niet leidt tot een verhoging van de garantie op de einddatum. Het KIFID heeft de klacht van werknemer gegrond verklaard. De kantonrechter komt met toepassing van de geobjectiveerde uitlegnorm tot een ander oordeel dan het KiFiD. Gezien de verwijzing in de garantieclausule naar de gehele vooraf overeengekomen duur van de premiebetaling, ligt het naar het oordeel van de kantonrechter voor de hand dat premieverhogingen alleen tot een hogere garantie kunnen leiden als deze gedurende de gehele looptijd van de verzekeringsovereenkomst (34 jaar) zijn ingelegd. De premieverhogingen die na 2002 zijn doorgevoerd voldoen echter niet aan deze voorwaarde. De uitleg die eiseres aan de clausule geeft, zou tot het onaannemelijke resultaat leiden dat ook een premieverhoging die vlak voor het einde van de looptijd van de verzekeringsovereenkomst wordt doorgevoerd en die daardoor nauwelijks heeft kunnen renderen, tot een verhoging van de garantie op de einddatum zou leiden. Eiseres heeft de stelling van Scildon dat een dergelijke garantie niet kan worden herverzekerd omdat het bedrag van de garantie en de looptijd niet vaststaan, niet gemotiveerd weersproken.

Geen hoger militair arbeidsongeschiktheidspensioen

Geschil over hoogte militair arbeidsongeschiktheidspensioen van oud-Libanonganger met PTSS. De rechtbank stelt vast dat aan eiser op 8 augustus 2017 een militair invaliditeitspensioen is toegekend, berekend naar een mate van invaliditeit van 23%. In het kader van een herbeoordeling is de mate van invaliditeit vastgesteld op 20,42% (afgerond 21%). Eiser maakt bezwaar. Verweerder heeft op basis van de verzekeringsgeneeskundige rapportage van 27 juli 2017 geen oorzakelijk maar wel een verergerend dienstverband voor de PTSS aanvaard. Daarbij is verder geen dienstverband aanvaard voor de persoonlijkheidsstoornis. Verweerder mocht bij de vaststelling van de mate van invaliditeit per 1 februari 2021 uitgaan van het in 2017 vastgestelde verergerend dienstverband voor de PTSS en de afwezigheid van een oorzakelijk dienstverband voor de persoonlijkheidsstoornis. Er zijn geen nova. De rechtbank komt tot de slotsom dat verweerder de mate van invaliditeit met dienstverband op de peildatum met een percentage van in totaal 20,42% (afgerond 21%) niet heeft onderschat.

Werkgever had na overgang onderneming pensioenvoorziening moeten voortzetten

Geschil over voortzetting pensioenovereenkomst na overgang van onderneming. Het hof oordeelt dat de verkrijgende werkgever was gehouden de voor de overgenomen werknemer bestaande pensioenvoorziening voort te zetten. De werkgever heeft dat niet gedaan, want de pensioenregeling is niet bij een pensioenuitvoerder ondergebracht. Niet gebleken is van een wijziging van de pensioenovereenkomst (afstand van pensioen). Er is geen schending van de klachtplicht, want er is in het geheel niet nagekomen. De verplichting tot nakomen pensioenovereenkomst is met de overname op 30 december 2011 ontstaan. Stuiting van de verjaring met een brief op 20 december 2016 is binnen de verjaringstermijn. Het hof houdt de veroordeling tot onderbrenging van de pensioenovereenkomst aan in afwachting van nadere informatie over de mogelijkheid tot het onderbrengen.

Verlaging partneralimentatie na vervroegd pensioen

De vrouw (onderhoudsplichtige) is minder gaan werken en wil met vervroegd pensioen. Partijen leggen aan de rechtbank ter beoordeling voor of de vrouw deze keuzes mag maken, gelet op haar onderhoudsplicht jegens de man. De rechtbank oordeelt dat niet van de vrouw kan worden gevergd dat zij blijft werken. Het werk valt de vrouw fysiek en mentaal zwaar. Bovendien hebben partijen tijdens het huwelijk de afspraak gemaakt dat zij op termijn beiden minder zouden gaan werken. De partneralimentatie wordt (getrapt) verlaagd en op nihil gesteld.

Afwikkeling huwelijksvermogensregime na echtscheiding; geen afstorting bij onbekende commerciële waarde pensioen in eigen beheer

Dit is de eindbeschikking in een langlopende echtscheidingsprocedure. Deze beslissing gaat onder meer over de afwikkeling van het huwelijksvermogensregime en de verevening van het pensioen. Voor de afwikkeling heeft een deskundige de waarde van de aandelen van diverse ondernemingen bepaald. De bezwaren tegen het deskundigenbericht worden verworpen. Bij het bepalen van de waarde van de in de verrekening te betrekken aandelen moet rekening gehouden worden met de daaraan verbonden AB-claim, vergelijkbaar met de situatie waarin sprake is van het uitkeren van dividend of bij het vervreemden van de aandelen. Deze latente belastingclaim wordt op dezelfde wijze gewaardeerd als het onderliggende vermogensbestanddeel waarover belasting zal worden geheven (een AB-claim van 25%). Er is geen sprake van een in het kader van de afwikkeling van het huwelijksvermogensregime (of nalatenschap) ontstane belastingverplichting, die al dan niet geruisloos kan worden doorgeschoven naar de toekomst. De rechtbank veroordeelt de man om aan de vrouw ter zake van het voorhuwelijkse vermogen en de afwikkeling van de huwelijkse voorwaarden te betalen het bedrag van € 33.999,90. Ten aanzien van de verzochte verklaring voor recht dat de pensioenaanspraken moeten worden verevend overeenkomstig de Wvps is overwogen dat de vrouw van rechtswege recht heeft op pensioenverevening en dus geen belang heeft bij haar verzoek. Dit geldt eveneens voor het in eigen beheer opgebouwde pensioen. De rechtbank constateert dat niet gesteld of gebleken is wat de commerciële waarde van de pensioenaanspraak van de vrouw per nu (het tijdstip van afstorting) is. Al hierom is de door de vrouw verzochte verklaring voor recht dat overgegaan moet worden tot afstorting van haar pensioenaanspraak niet toewijsbaar. Dat betekent dat de rechtbank niet toekomt aan de beoordeling van de vraag of er voldoende kapitaal binnen [naam bedrijf 1] aanwezig is om tot afstorting over te gaan zonder dat de continuïteit van de onderneming in gevaar wordt gebracht en – als sprake is van een tekort – aanleiding bestaat om dat toe te rekenen aan de man.

Advocatenkantoor had salary partner moeten informeren over wijziging pensioenregeling

Deze zaak gaat over de vraag (1) of eiseres vanaf 1 januari 2009 als salary partner bij Tanger werkzaam is geweest, (2) of Tanger eiseres had moeten informeren over de wijziging van de pensioenregeling en (3) of eiseres vanaf 1 januari 2011 tot het einde van de arbeidsovereenkomst in 2020 pensioenschade heeft geleden en zo ja hoeveel. De kantonrechter beantwoordt de eerste twee vragen bevestigend. Eventuele schade kan worden begroot aan de hand van de leer van de kansschade. Hierover mogen partijen een nadere akte nemen.