Vrouw die geen socialezekerheidspensioentoeslag krijgt, wordt niet naar gediscrimineerd op grond van geslacht ten opzichte van andere vrouw die wel toeslag krijgt

Centraal in deze Spaanse zaak staat de vraag of ongelijke behandeling van vrouwen die wel en vrouwen die geen socialezekerheidspensioentoeslag krijgen onder de ‘ruime werking van het Uniebeginsel van gelijke behandeling’ valt. In deze zaak gaat het om een vrouw die, omdat zij ervoor heeft gekozen vervroegd met pensioen te gaan, geen pensioentoeslag wegens moederschap kan ontvangen. Daarom meent zij minder gunstig te worden behandeld dan vrouwen die, omdat zij op de wettelijke leeftijd met pensioen zijn gegaan of om bepaalde in de wet vastgestelde redenen vervroegd met pensioen zijn gegaan, wel in aanmerking kunnen komen voor deze pensioentoeslag. Het Hof van Justitie EU oordeelt dat ongelijke behandeling tussen vrouwen niet valt onder gelijke behandeling man-vrouw. Het begrip ‘discriminatie op grond van geslacht’ in artikel 4 lid 1 Richtlijn 79/7/EEG kan alleen betrekking hebben op gevallen van discriminatie tussen mannelijke en vrouwelijke werknemers. In die omstandigheden kan artikel 4 lid 1 van de richtlijn niet worden opgevat als een Unierechtelijke bepaling die gelijke behandeling in ruime zin waarborgt, dat wil zeggen ook tussen personen van hetzelfde geslacht. Integendeel, het in deze bepaling bedoelde begrip ‘directe discriminatie op grond van geslacht’ impliceert een situatie waarin werknemers op grond van hun mannelijk dan wel vrouwelijk geslacht minder gunstig worden behandeld dan werknemers van het andere geslacht in een vergelijkbare situatie.

Verevening na scheiding, vaststelling partnerpensioen en zekerheidsstelling

Echtscheidingszaak. Het geschil gaat over verdeling van meerdere posten, waaronder de verevening van pensioen van de DGA. De rechtbank verklaart voor recht dat de voorwaardelijke vereveningsaanspraak van de vrouw jegens [naam B.V. 1] € 44.147 bruto per jaar bedraagt en dat de aanspraak van de vrouw jegens de B.V. op partnerpensioen € 47.597 bruto per jaar bedraagt; bepaalt dat de man c.q. de man in zijn hoedanigheid van directeur van [naam B.V. 1] voor de pensioenaanspraken van de vrouw binnen de B.V. aan de vrouw zekerheidstelling moet verschaffen voor de nakoming van de betaling van haar pensioenaanspraken ter hoogte van de helft van de commerciële waarde van de pensioenvoorziening; bepaalt dat de man gehouden is op uiterlijk 1 juli van ieder opvolgend kalenderjaar de complete geconsolideerde jaarstukken van [naam B.V. 1] van het afgelopen boekjaar en een accountantsverklaring over de dekking van haar pensioenrechten aan de vrouw toe te sturen.

Totstandkoming en uitleg uitvoeringsovereenkomst; geen indexatiegarantie, bewijsopdracht uitleg portefeuillerendement

Centraal in deze procedure staat de vraag welke rechten (de werknemers van) Oude Reimer B.V. jegens Achmea kunnen ontlenen aan de collectieve pensioenverzekering die Oude Reimer B.V. vanaf 1996 bij Centraal Beheer, de rechtsvoorgangster van Achmea, heeft afgesloten. Daarvoor moet de uitvoeringsovereenkomst worden uitgelegd. Het moment van totstandkoming van de overeenkomst is onduidelijk. Volgens het hof is geen perfecte overeenkomst tot stand gekomen in de onderhandelingsfase, die lang duurde en over diverse complexe onderwerpen ging, maar wel met toezending in 1997 van de pensioenpolis, het pensioenreglement en diverse andere stukken en voorwaarden waar vervolgens ook jarenlang zonder protest uitvoering aan is gegeven. Die toegezonden stukken kwalificeert het hof als algemene voorwaarden. Bij de uitleg van betekenis van portefeuillerendement als grond voor overrente volgens de uitvoeringsovereenkomst geldt de Haviltex-maatstaf waarbij het hof rekening houdt met de omstandigheid dat de werkgever niet werd bijgestaan door een adviseur. De werkgever krijgt in dit tussenarrest een bewijsopdracht wat in besprekingen zou zijn toegezegd. De uitleg gaat ook over de vraag of verzekeraar een indexeringsgarantie heeft gegeven. Het hof oordeelt dat daarvan niet blijkt uit de stukken.

Geen nietig dwangbevel door ontbrekende aanmaning; beroep op verjaring slaagt niet

Geschil over de rechtsgeldigheid van het dwangbevel wegens een ontbrekende aanmaning. In 2019 stuurt het Bpf Bouw een premienota, stellend dat de werkgever vanaf 2012 onder de werkingssfeer valt. Nadat deze niet wordt betaald vaardigt Bpf Bouw een dwangbevel uit. De werkgever valt vanaf 2012 onder de verplichtstelling. De werkgever stelt dat het dwangbevel nietig is, want niet vooraf is gegaan door een aanmaning als bedoeld in artikel 21 lid 1 Wet Bpf 2000. De rechtbank oordeelt dat dit geen nietigheid meebrengt. Partijen hebben veelvuldig over de premievordering gecorrespondeerd. Het Bpf heeft zelfs het faillissement van werkgever aangevraagd, zodat werkgever voldoende bekend was met de premievordering. De werkgever voert vervolgens aan dat de vordering voor de premies voorafgaand aan 2014 zijn verjaard. Dat verjaringsverweer verwerpt de rechtbank. De beperkende werking van de redelijkheid en billijkheid verzet zich tegen beroep op verjaring nu het aan werkgever is toe te rekenen dat hij onbekend is gebleven, waardoor het bedrijfstakpensioenfonds jarenlang niet in staat is geweest zijn vorderingen in te stellen.

Door werkgever afgemelde werknemer valt onder werkingssfeer en heeft recht op pensioen jegens Bpf Meubel

Werknemer vordert pensioen vanaf Bpf Meubel over de periode 1996-2015. Het Bpf stelt dat de werknemer in 1996 in dienst is getreden bij de holding van het concern. Daarop is de verplichtstelling niet van toepassing. Het hof oordeelt dat van een wijziging van werkgeverschap niet blijkt. Dat is pas gebeurd in 2015 met ondertekening van een nieuwe arbeidsovereenkomst met de holding. Ondanks uitdienstmelding door werkgever bij bedrijfstakpensioenfonds per 31 december 1994, is werknemer tot medio 2015 bij aangesloten werkgever in dienst gebleven. Het hof wijst de vordering tot toekenning van pensioen over de jaren 1996-2015 daarom toe. De reconventionele vordering van het Bpf strekkende tot veroordeling van de werknemer tot premiebetaling wijst het hof af.

Arubaanse ex-werknemer heeft geen recht op pensioenuitkering na ontslag

Geschil over vraag of Arubaanse ex-werknemer recht heeft op pensioenuitkering na ontslag. Het Gerecht stelt vast dat hij niet voldoet aan de vereisten van de Regeling Pensioen. Hij is niet ontslagen wegens het bereiken van de 60-jarige leeftijd of wegens ongeschiktheid en had evenmin een diensttijd van 10 jaar als losse arbeider. Hij komt ook niet in aanmerking voor een pensioenuitkering op grond van de Landsverordening leeftijd ambtenaren of de daarop gebaseerde circulaire.

Geen bestuurdersaansprakelijkheid voor pensioenpremies omdat zij premienota’s ontvingen na ontbinding vennootschap en als ex-bestuurders geen melding betalingsonmacht konden doen

Geschil over de vraag of de bestuurders aansprakelijk zijn wegens niet betaalde pensioenpremies aan het verplichtgesteld bedrijfstakpensioenfonds. De rechtbank oordeelt dat de bestuurders niet aansprakelijk zijn. Het bedrijfstakpensioenfonds heeft premienota’s over verstreken jaren verzonden nadat de rechtspersoon is ontbonden. Op het tijdstip van verzenden van de premienota’s – in december 2016 – waren betrokkenen gewezen bestuurders en konden zij daarom geen melding betalingsonmacht meer doen. Er is geen kennelijk onbehoorlijk bestuur door in 2015 dividend uit te keren omdat de onderneming niet hoefde te weten dat er nog een premieschuld zou zijn over voorgaande jaren. Ook bij doorvoering van de liquidatie was die wetenschap er niet, zodat er geen kennelijk onbehoorlijk bestuur is geweest door de vennootschap – via een turboprocedure – te liquideren. Een vergelijkbare zaak is uitgesproken onder ECLI:NL:RBNHO:2021:3162.

Geen bestuurdersaansprakelijkheid voor pensioenpremies omdat zij premienota’s ontvingen na ontbinding vennootschap en als ex-bestuurders geen melding betalingsonmacht konden doen

Geschil over de vraag of de bestuurders aansprakelijk zijn wegens niet betaalde pensioenpremies aan het verplichtgesteld bedrijfstakpensioenfonds. De rechtbank oordeelt dat de bestuurders niet aansprakelijk zijn. Het bedrijfstakpensioenfonds heeft premienota’s over verstreken jaren verzonden nadat de rechtspersoon is ontbonden. Op het tijdstip van verzenden van de premienota’s – in december 2016 – waren betrokkenen gewezen bestuurders en konden zij daarom geen melding betalingsonmacht meer doen. Er is geen kennelijk onbehoorlijk bestuur door in 2015 dividend uit te keren omdat de onderneming niet hoefde te weten dat er nog een premieschuld zou zijn over voorgaande jaren. Ook bij doorvoering van de liquidatie was die wetenschap er niet, zodat er geen kennelijk onbehoorlijk bestuur is geweest door de vennootschap – via een turboprocedure – te liquideren. Een vergelijkbare zaak is uitgesproken onder ECLI:NL:RBNHO:2021:3161.

Pannenkoek is geen koek, werkgever valt niet onder verplichtstelling Bpf Zoetwaren

Kern van de zaak is of een werkgever valt onder de werkingssfeer van het Bpf Zoetwaren. Uitgelegd moet worden of een pannenkoek een koek is. Het hof oordeelt dat een pannenkoek geen koek is. Dat doet het hof mede aan de hand van ingebrachte opinies van hoogleraren en interviews die aangeven dat een pannenkoek niet wordt gezien als een koek. Het hof gaat er dus van uit dat naar algemene maatschappelijke opvattingen een pannenkoek niet als een soort koek wordt gezien.

Billijke vergoeding na ernstig verwijtbaar ontslag omvat inkomens- en pensioenschade tot pensioengerechtigde leeftijd minus transitievergoeding

Ontslagzaak. Het hof oordeelt dat de werkgever ernstig verwijtbaar heeft gehandeld en kent een billijke vergoeding toe. De werkgever heeft adviezen genegeerd over conflictbemiddeling in het kader van re-integratie. De arbeidsovereenkomst is opgezegd zonder inachtneming van wettelijke bepalingen onder toepassing van een loonstop. De billijke vergoeding is gebaseerd op inkomens- en pensioenschade tot de pensioengerechtigde leeftijd minus de transitievergoeding.