Eiswijziging bij memorie van grieven over pensioenverevening niet verschenen geïntimeerde wordt door hof uitgesloten

Kern van de zaak is de vraag welk bedrag appellant maandelijks aan geïntimeerde moet betalen op grond van een afspraak met betrekking tot de verrekening van door appellant opgebouwde pensioenrechten, welke afspraak partijen hebben opgenomen in een echtscheidingsconvenant dat zij op 10 mei 1993 zijn aangegaan. Appellant heeft ter uitvoering van het beding in het echtscheidingsconvenant € 310 per maand betaald. De rechtbank heeft appellant veroordeeld tot betaling van € 371,88 per maand. Op vordering van appellant in reconventie heeft de rechtbank beslist dat appellant een door het pensioenfonds ABP doorgevoerde korting op zijn pensioenaanspraken, naar rato mag toepassen op het door hem aan geïntimeerde te betalen deel van zijn ouderdomspensioen. Deze beslissing en hetgeen de rechtbank daaraan ten grondslag heeft gelegd, valt buiten het bestek van het hoger beroep, aangezien dit uitsluitend betrekking heeft op het vonnis in conventie. Geïntimeerde is niet verschenen in het hoger beroep. De eiswijziging bij memorie van grieven is niet tijdig bij exploot aan geïntimeerde kenbaar gemaakt en daarom uitgesloten. Bij memorie van grieven aangedragen gronden strekken tot toewijzing van de niet toelaatbaar geoordeelde gewijzigde eis en zijn daarmee zodanig verknoopt, dat niet behoorlijk naar voren is gebracht waarom het bestreden vonnis zou moeten worden vernietigd anders dan in verband met en omwille van de toewijzing van die gewijzigde eis. Gronden voor vernietiging van het bestreden vonnis zijn zonder eigenmachtige destillatie door het hof niet voldoende kenbaar.

Geen schorsing pensioenbetaling man aan vrouw na uitvoerbaar bij voorraad verklaard vonnis over echtscheiding

Na scheiding heeft de rechtbank de man veroordeeld tot betaling aan haar van een deel van zijn pensioen. De rechtbank heeft dat vonnis uitvoerbaar bij voorraad verklaard. Het hof wijst de vordering tot schorsing van de tenuitvoerlegging van het vonnis van de rechtbank af.

Verstrijken verjaringstermijn pensioen leidt tot beroepsaansprakelijkheid advocaat

Advocaat heeft erflater bijgestaan bij echtscheiding en afwikkeling daarvan. Na overlijden van de erflater ontstaat een geschil met de zoon over onder meer veronderstelde beroepsaansprakelijkheid van de advocaat. In geschil is onder meer of verjaringstermijnen van alimentatie- en pensioenaanspraken door een fout van de advocaat zijn verstreken. Het hof is evenals de rechtbank van oordeel dat de advocaat (appellant) jegens de erflater onzorgvuldig heeft gehandeld door onder de gegeven omstandigheden geen maatregelen te treffen om verjaring van de aan haar toegekende pensioenaanspraken te voorkomen. Dat had temeer voor de hand gelegen nu appellant wist dat als gevolg van het beslag uit hoofde van de overbedelingsvordering haar pensioendeel sinds december 2006 niet werd voldaan, zodat er een reëel risico ontstond dat deze periodieke aanspraken bij niet tijdige voldoening zouden verjaren. Van een redelijk bekwaam en redelijk handelend advocaat mocht onder die omstandigheden worden verwacht dat hij maatregelen had getroffen om het verlies van aanspraken te voorkomen door zijn cliënt op het risico van verjaring van die aanspraken te wijzen en/of te informeren over de wijze waarop de verjaring van deze aanspraken kon worden voorkomen en/of door zelf zorg te dragen voor stuiting van de verjaring van die aanspraken. Vast staat dat appellant dit heeft nagelaten.

Vakbonden ontvankelijk in collectieve vordering over voortzetting deelneming pensioenfonds vervoer na overgang van onderneming

Bij een transactie treden ongeveer 1200 werknemers uit dienst van XPO I en II en in dienst van XPO III via een overgang van onderneming. Ongeveer 800 werknemers bouwden pensioen op bij het bedrijfstakpensioenfonds vervoer. Na indiensttreding bij XPO III zijn zij niet langer deelnemer aan BPF vervoer maar is de pensioenregeling van ASR van toepassing verklaard. In deze procedure oordeelt de rechtbank dat de vakbonden samen via een collectieve actie deelname aan BPF vervoer als exclusieve belangenbehartiger zijn aangewezen en dat zij ontvankelijk zijn in hun vordering over voortzetting van deelname bij BPF vervoer.

Niet expliciet uitsluiten polissen van verevening in echtscheidingsconvenant leidt tot vereveningsplicht

Partijen hebben de vermogensrechtelijke afwikkeling van hun huwelijk geregeld in een echtscheidingconvenant. Tussen partijen is in geschil of zij alle pensioenpolissen hebben willen verevenen of, zoals de man stelt, uitsluitend de daarin genoemde polissen bij Bouwpensioenfonds Metaalnijverheid en Nationale Nederlanden. Daarnaast is tussen partijen in geschil of het opgebouwde bijzonder nabestaandenpensioen premievrij gereserveerd zou blijven voor de vrouw. Op basis van artikel 2 WVPS heeft de vrouw recht op verevening van de door de man opgebouwde pensioenaanspraken, tenzij partijen toepasselijkheid van deze wet hebben uitgesloten bij huwelijkse voorwaarden of bij een bij geschrift gesloten overeenkomst met het oog op de scheiding. Dit hebben partijen niet gedaan. Partijen hebben juist de WVPS van toepassing verklaard in artikel 6 van het echtscheidingsconvenant, met dien verstande dat alleen de polisnummers 2093810 en 9210709 zijn genoemd. Naar het oordeel van de rechtbank brengt dit niet met zich dat partijen daarmee polisnummers 9258065 en 9159575 hebben uitgesloten van pensioenverevening. De vereiste schriftelijke uitsluiting ontbreekt, dat geldt ook voor het bijzonder partnerpensioen.

Werkneemster moet bij onjuiste vaststelling pensioengevend salaris pensioenfonds aanspreken, niet werkgever

Geschil tussen arbeidsongeschikte werkneemster en werkgever over onder meer de hoogte van het pensioengevend salaris. Vanaf begin september 2018 heeft PFZW een pensioenuitkering aan werkneemster toegekend. Volgens werkneemster is haar pensioenuitkering op een te laag bedrag vastgesteld, omdat werkgeefster slechts het WAO-deel en niet ook het salarisdeel voor het pensioengevend salaris had doorgegeven aan PFZW. De kantonrechter oordeelt dat de vaststelling van het pensioengevend salaris buiten de invloedssfeer van werkgeefster valt. Werkneemster dient zich bij vermeende onjuiste vaststelling van pensioengevend salaris te wenden tot het pensioenfonds. Het is uiteindelijk aan PFZW om het pensioengevend salaris vast te stellen en te beoordelen of de uitleg van werkgeefster dan wel die van werkneemster (dan wel een andere uitleg) moet worden gevolgd. PFZW heeft (kennelijk) nog geen nadere beslissing genomen op basis van de nieuwe gegevens. Er kan dus niet worden vastgesteld dat sprake is van een onjuiste uitvoering van de pensioenovereenkomst. De vorderingen zijn niet toewijsbaar, omdat de vaststelling van het pensioen voorbehouden is aan PFZW en niet – in een procedure tegen de voormalig werkgeefster – aan de kantonrechter.

Niet informeren over pensioengevolgen hoger salaris is geen schending informatieplicht

Beroepsmilitair heeft aangevoerd dat de staatssecretaris haar informatieplicht heeft geschonden door hem bij zijn bevordering op 10 juni 2002 niet te informeren over de gevolgen van zijn hogere salaris voor zijn pensioen. Deze beroepsgrond slaagt niet. Er bestaat geen algemene verplichting voor de werkgever om te waarschuwen voor het eventuele optreden van een pensioenknip bij een salarissprong. Ook in dit concrete geval bestond voor de staatssecretaris niet de verplichting om appellant hiervoor te waarschuwen. Het lag op de weg van appellant zelf om zich te laten informeren over de gevolgen die zijn bevordering voor zijn pensioen zou hebben. Hij heeft een eigen verantwoordelijkheid om bij wijzigingen van zijn rechtspositie, zoals een bevordering en een daaruit voortvloeiende aanzienlijke salarisverhoging, bij de pensioenuitvoerder te informeren naar de gevolgen hiervan voor zijn pensioen. De staatssecretaris heeft niet onrechtmatig gehandeld en is niet aansprakelijk voor de schade die appellant stelt te lijden. Dat appellant teleurgesteld is omdat zijn pensioen lager is dan hij had verwacht, valt op zichzelf te begrijpen, maar kan niet leiden tot een ander oordeel.

Stamrechtuitkering is geen oudedagsvoorziening, valt in gemeenschap

In de echtscheidingsbeschikking wordt verwezen naar een deelconvenant. Daarin staat dat partijen geen overeenstemming hebben kunnen bereiken over de verdeling van de stamrechtverzekering van de man. De rechtbank heeft geoordeeld dat de polis van die ‘gouden handdruk’ wegens een ontslagvergoeding van € 83.443 wordt toegedeeld aan de man, maar met de verplichting om uit hoofde van overbedeling € 12.522,95 aan de vrouw te voldoen. In hoger beroep gaat het om de vraag of de aanspraak uit de polis in de huwelijksgemeenschap valt of aan hem is verknocht omdat het strekt tot een oudedagsvoorziening. Het hof oordeelt dat de aanspraak ziet op gederfde inkomsten en bekrachtigt de beschikking.

Onder curatele staande man niet-ontvankelijk in pensioenverweer bij echtscheiding

Vrouw verzoekt om echtscheiding. De man staat onder curatele wegens lichamelijke of geestelijke toestand en gewoonte van drankmisbruik. Het hof wijst in navolging van de rechtbank het echtscheidingsverzoek toe wegens duurzame ontwrichting. De man voert onder meer pensioenverweer. De curator heeft daarvoor geen toestemming gegeven. De rechtbank heeft naar het oordeel van het hof terecht geoordeeld dat het pensioenverweer van de man een vermogensrechtelijk karakter heeft en dat de ondercuratelestelling er gelet op het bepaalde in artikel 1:381 lid 2 BW aan in de weg staat dat de man dat verweer zelf voert.

Vernietiging beëindigingsovereenkomst met werknemer na veronderstelde diefstal twee flessen alcohol

Werkgever heeft werknemer geconfronteerd met veronderstelde diefstal van twee flessen alcohol bij klant. Daarna heeft werkgever volgens werknemer aangedrongen op een beëindigingsovereenkomst, die werknemer uiteindelijk heeft ondertekend. In deze procedure vordert werknemer vernietiging van de beëindigingsovereenkomst en wedertewerkstelling. Het Gerecht oordeelt dat werkgever misbruik heeft gemaakt van de afhankelijke positie van werknemer en vernietigt de beëindigingsovereenkomst. De gevorderde wedertewerkstelling wordt toegewezen. Werkgever erkent dat hij een bedrag van NAf 29.722,44 aan ingehouden, maar niet afgedragen pensioengelden over de periode december 2011 tot en met juni 2021 aan werknemer verschuldigd is. Dit bedrag is toewijsbaar.