Pensioenfonds heeft aan haar informatieverplichting t.a.v. omrekenfactoren voldaan

Geschil tussen inmiddels gepensioneerde deelnemer en KLM pensioenfonds. Gepensioneerde verwijt het pensioenfonds dat hij onvoldoende concreet is geïnformeerd dat het laten ingaan van zijn ouderdomspensioen tot een aanzienlijk hoger pensioen zou hebben geleid dan ingang na die datum in verband met gewijzigde omrekenfactoren. De kantonrechter oordeelt dat geen sprake is van schending van de op het pensioenfonds rustende informatieplicht bij het wijzigen van omrekenfactoren.

Geen schending van de op het Pensioenfonds rustende informatieplicht bij het wijzigen van omrekenfactoren

Geschil tussen inmiddels gepensioneerde deelnemer en KLM pensioenfonds. Gepensioneerde verwijt het pensioenfonds dat hij onvoldoende concreet is geïnformeerd dat het laten ingaan van zijn ouderdomspensioen tot een aanzienlijk hoger pensioen zou hebben geleid dan ingang na die datum in verband met gewijzigde omrekenfactoren. Het hof oordeelt dat geen sprake is van schending van de op het pensioenfonds rustende informatieplicht bij het wijzigen van omrekenfactoren. Het pensioenfonds heeft de wijziging van omrekenfactoren en de gevolgen daarvan tijdig en duidelijk aangekondigd. De deelnemer kon zelf via de rekentool nagaan wat zijn individuele financiële gevolgen zouden zijn.

Geen dwaling bij overeenkomst met afstand pensioenrechten

Dit geschil gaat over de verdeling van de wettelijke gemeenschap van goederen waarin partijen gehuwd zijn geweest en over de door partijen opgebouwde pensioenaanspraken. De vordering van de vrouw om voor recht te verklaren dat zij tijdig de buitengerechtelijke vernietiging van de overeenkomst tot verdeling van de wettelijke gemeenschap van goederen heeft ingeroepen, is afgewezen. De rechtsvordering tot vernietiging van de overeenkomst tot verdeling is niet binnen de vervaltermijn van artikel 3:200 BW gedaan. Er is niet aangetoond dat er overgeslagen goederen zijn. De vrouw heeft niet gedwaald ten aanzien van de in de overeenkomst opgenomen afspraken over de pensioenaanspraken van partijen.

Vordering tot bijstorting in toeslagdepot voor indexatie afgewezen

Kern van het geschil is of de ex-werkgever aan zijn inspanningsverplichting tot indexatie heeft voldaan na beëindiging van de toeslagregeling. Partijen zijn het erover eens dat eiser sub 1 c.s. aan de Wachtgeldregeling, de Toeslagregeling en het Pensioenreglement geen onvoorwaardelijk recht kan ontlenen op indexatie van zijn pensioen en dat deze regelingen gedaagde ook niet de verplichting opleggen om aanvullende stortingen te doen in het uitkeringsdepot om indexatie van de pensioenen mogelijk te maken. Het geschil tussen partijen spitst zich toe op de vraag of op gedaagde uit hoofde van goed werkgeverschap desalniettemin een inspanningsverplichting rust om indexatie mogelijk te maken en of gedaagde zich voldoende van deze inspanningsverplichting heeft gekweten. De rechtbank oordeelt dat kan worden toegegeven dat de werkgever rekening heeft te houden met de bestaande regeling in de I&A Zvw die erop neerkomt dat na afwikkeling van de Wachtgeldregeling het resterend saldo naar de Staat terug moet vloeien. Daarom lag het voor de hand dat het bestuur van gedaagde contact had opgenomen met de Staat om na te gaan of de Staat enige oplossing in de sfeer van het indexatieperspectief zou kunnen ondersteunen. Gedaagde heeft dit na de mondelinge behandeling alsnog gedaan. De Staat heeft daarmee niet ingestemd. Dat is niet onredelijk. De rechtbank overweegt dat de voormalige werknemers van gedaagde - waaronder eiser sub 1 c.s. - ten opzichte van de meeste andere Nederlandse werknemers al in een zeer gunstige positie verkeren, onder meer doordat op hen een eindloonregeling van toepassing is in plaats van een middelloonregeling, zij na de beëindiging van hun dienstverband nog pensioen hebben opgebouwd en zij door die voortgezette pensioenopbouw vanaf het einde van hun dienstverband tot hun pensionering als gevolg van het zogenoemde backservice element in de eindloonregeling de facto indexaties hebben gehad. Hun pensioenen zijn hierdoor vanaf 2009 steeds verhoogd, terwijl de gemiddelde Nederlander zijn pensioen vanaf 2009 alleen maar in relatieve waarde zag dalen. De vordering tot afstorting, althans schadevergoeding wordt afgewezen.

Pensioenfonds vordert met succes onverschuldigd betaald arbeidsongeschiktheidspensioen terug

Gedaagde is in het verleden als timmerman arbeidsongeschikt geraakt. Hij heeft toen een WAO-uitkering gekregen. Bpf bouw heeft hem toen aan die WAO-uitkering gerelateerde uitkeringen verstrekt. Eind 2015/begin 2016 bleek dat de WAO-uitkering aan gedaagde al op 14 augustus 2000 was geëindigd. Kern van het geschil is of het pensioenfonds bevoegd is tot terugvordering wegens onverschuldigde betaling van invaliditeitspensioen, aanvullend invaliditeitspensioen, vakantietoeslag en eindejaarsuitkeringen over de periode augustus 2000 tot en met december 2015. De rechtbank oordeelt dat geen sprake is van verjaring of rechtsverwerking. De terugvordering is niet in strijd met redelijkheid en billijkheid.

Polishouders zijn belanghebbende bij besluit van DNB over portefeuilleoverdracht via juridische fusie van Optas met Aegon

Geschil over de vraag of polishouders belanghebbende zijn bij een besluit van DNB over een portefeuilleoverdracht via juridische fusie van Optas met Aegon. DNB heeft ingestemd. Verweerders hebben bezwaar gemaakt. DNB heeft de bezwaren niet-ontvankelijk verklaard omdat zij geen belanghebbenden zouden zijn. Het CBb oordeelt in navolging van de rechtbank dat zij belanghebbenden zijn. De derde moet toegang hebben tot de bestuursrechter en dus als belanghebbende moet worden aangemerkt als hij door het besluit wordt geraakt in een recht of een rechtens beschermd belang. Met de rechtbank is het College verder van oordeel dat het afgeleid belang verweerders hier niet kan worden tegengeworpen, omdat de in het geding zijnde belangen een zelfstandige aanspraak op rechtsbescherming rechtvaardigen. Het instemmingsbesluit houdt rekening met de belangen van verweerders als polishouders en ontneemt hun het instemmingsrecht van artikel 6:155 BW. In die situatie moeten verweerders hun belangen in deze bestuursrechtelijke procedure kunnen verdedigen. Anders dan DNB aanvoert, sluit de verzetprocedure die bestuursrechtelijke procedure niet uit.

Vordering bedrijfstakpensioenfonds achterstallige pensioenpremies blijft buiten onderhands WHOA-akkoord faillissement

Deze uitspraak gaat over de vraag of vorderingen van een bedrijfstakpensioenfonds voor achterstallige pensioenpremies vallen binnen de reikwijdte van artikel 369 lid 4 Fw. Daarin is bepaald dat de WHOA niet van toepassing is op rechten van werknemers in dienst van de schuldenaar die voortvloeien uit arbeidsovereenkomsten. In de WHOA-procedure van een hotelbedrijf heeft de Stichting Pensioenfonds Horeca en Catering zich verzet tegen de homologatie van het akkoord. Ten behoeve van het WHOA-akkoord is het Pensioenfonds door de schuldenaar in de klasse van concurrente schuldeisers ingedeeld. De Hoge Raad oordeelt dat de rechten en verplichtingen van de werknemer en de werkgever die over en weer voortvloeien uit de verplichte deelneming in een bedrijfstakpensioenfonds op grond van de Wet Bpf 2000, moeten worden aangemerkt als rechten en verplichtingen die voortvloeien uit een arbeidsovereenkomst. Wanneer de vordering voor achterstallige premies van een bedrijfstakpensioenfonds zou kunnen worden betrokken in een WHOA-akkoord, zou afbreuk worden gedaan aan het met die vordering corresponderende recht van de werknemer jegens de werkgever op premiebetaling aan het bedrijfstakpensioenfonds. Een vordering voor achterstallige premies van een bedrijfstakpensioenfonds kan niet worden betrokken in een WHOA-akkoord.

Hof gelast mondelinge behandeling voor beantwoording vragen over gehanteerde en gewijzigde omrekenfactoren door pensioenfonds

Gepensioneerde verwijt het pensioenfonds dat hij onvoldoende concreet is geïnformeerd dat het laten ingaan van zijn ouderdomspensioen op uiterlijk 30 juni 2017 tot een aanzienlijk hoger pensioen zou hebben geleid dan ingang na die datum i.v.m. gewijzigde omrekenfactoren. De vraag die partijen verdeeld houdt, is of het Pensioenfonds gehouden was appellant er in december 2016, of kort daarna, expliciet op te wijzen dat de omrekenfactoren per 1 juli 2017 zouden veranderen, als ook dat die wijziging zou betekenen dat het voor hem voordelig was zijn ouderdomspensioen eerder te laten ingaan dan 1 juli 2017, althans hem er expliciet op te wijzen dat die veranderde omrekenfactoren een ingrijpende wijziging voor hem zouden betekenen. In dit tussenarrest beveelt het hof een mondelinge behandeling met specifieke vragen aan het pensioenfonds en de gepensioneerde (zie voor het eindarrest ECLI:NL:GHAMS:2022:378, PR 2022-0048).

Alimentatieverplichting tot pensioengerechtigde leeftijd vrouw: 65 jaar of AOW-gerechtigde leeftijd?

Geschil tussen ex-echtelieden over de lengte van de alimentatieverplichting. In de vaststellingsovereenkomst uit 2009 is opgenomen dat de letterlijke tekst prevaleert boven partijbedoelingen. In de overeenkomst staat dat de partneralimentatie eindigt op de dag dat de vrouw de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, te weten op [geboortedatum van de vrouw] 2021. Op die dag – zij was toen 64 jaar geworden – is de man gestopt met betalen. De curator (de vrouw staat onder curatele) meent dat is overeengekomen dat de partneralimentatie eindigt tot de pensioenleeftijd van 2024, althans 2022. De rechtbank oordeelt dat uit de woorden ‘te weten’ blijkt dat partijen bedoeld hebben om met de opgenomen datum een verduidelijking te geven van het moment waarop de vrouw de pensioengerechtigde leeftijd zou bereiken. Kijkend naar het toenmalige artikel 7a van de Algemene Ouderdomswet zou de vrouw de pensioengerechtigde leeftijd bereiken als zij 65 jaar was. Dat zou zijn op [ geboortedag de vrouw] 2022. Een ruime uitleg van het begrip ‘de pensioengerechtigde leeftijd’ tot de nadien gewijzigde AOW-leeftijd leidend tot 2024 verhoudt zich niet met de rest van de overeenkomst en met name de bepaling dat de man en de vrouw een zo letterlijk mogelijke uitleg wensten van de overeenkomst. Ten tijde van het sluiten van de overeenkomst was de pensioenleeftijd immers 65 jaar.

Geen beroepsfout accountant; onvoldoende onderbouwd dat voor 2011 had moeten worden geadviseerd pensioen premievrij te maken

Eiser verwijt zijn accountant twee beroepsfouten te hebben gemaakt, namelijk onjuiste/onvolledige advisering over de overdracht van de franchiseovereenkomsten en over de pensioenvoorziening. De accountant had eiser in het kader van het advies en de uitvoering van de overgang van de onderneming, moeten informeren over het feit dat de franchisenemers dienden in te stemmen met de overdracht van hun contract aan de eenmanszaak. Dat is nagelaten en daarmee is zij toerekenbaar tekortgeschoten in haar zorgverplichtingen uit de overeenkomst van opdracht. Dat er sprake is van toerekenbare schade is niet komen vast te staan. De rechtbank oordeelt dat in het licht van het door de accountant gevoerde verweer onvoldoende is onderbouwd dat hij al voor 2011 had moeten adviseren om het pensioen premievrij te maken. De reconventionele vordering om de facturen te betalen wordt grotendeels toegewezen.