Geen schadevergoeding voor weduwe en wees na ontslagname werknemer en verlies partner- en wezenpensioen

Werknemer met psychische klachten neemt bij brief van 25 augustus 2012 ontslag bij werkgever. Deze bevestigt het ontslag bij brief van 30 augustus 2012. In januari 2013 overlijdt de werknemer door zelfdoding. Zijn weduwe stelt de werkgever aansprakelijk voor de schade die zij en haar zoon lijden, doordat het partnerpensioen en wezenpensioen zijn komen te vervallen. Ze stelt onder meer dat werknemer de arbeidsovereenkomst niet wilde beëindigen en dat de werkgever heeft nagelaten daarnaar onderzoek te doen. Het hof heeft geoordeeld dat de werkgever in dit geval geen onderzoeksplicht had omdat de brief duidelijk was en er geen signalen waren dat de werknemer wilde terugkeren. De Hoge Raad oordeelt dat volgens het hof onvoldoende aannemelijk is geworden dat onderzoek door werkgever zou hebben uitgewezen dat de wil ontslag te nemen bij de werknemer in werkelijkheid ontbrak, zodat voor de uitkomst van de zaak uiteindelijk niet van belang was dat werkgever had nagelaten onderzoek te doen. De Hoge Raad merkt ten overvloede op dat volgens het hof van werkgever in de omstandigheden van dit geval wel had mogen worden verwacht dat hij navraag bij werknemer deed.

Schadevergoeding wegenst niet nakomen streefregeling door Nauta jegens ex-werknemer

Geschil over het niet nakomen door werkgever Nauta van de streefregeling jegens een ex-werknemer. In verschillende tussenarresten heeft het hof geoordeeld dat de werkgever aansprakelijk is voor het niet aanpassen van de rekenrente van de streefregeling. Vervolgens zijn bij akte stukken uitgewisseld, n.a.v. informatie van pensioenverzekeraar NN. In dit eindarrest gaat het hof in op de concrete schade die wordt toegewezen.

Contractueel afkoopverbod Arubaanse pensioenovereenkomst: geen beperkende werking redelijkheid en billijkheid

Geschil tussen werknemer en verzekeraar over (on)mogelijkheid om pensioen af te kopen. Door fiscale besluiten n.a.v. de voorgenomen afschaffing van pensioen in eigen beheer wordt afkoop tijdelijk mogelijk tegen een tarief van 10%. Werknemer wil afkoop, de verzekeraar weigert daaraan mee te werken op grond van de overeenkomst en de landsverordening (Lap). Het gerecht oordeelt dat niet in geschil is dat in de pensioenovereenkomst is overeengekomen dat de polis niet kan worden afgekocht. Het gerecht oordeelt dat de landsverordening zo moet worden uitgelegd dat afkoop niet is toegestaan. Het beroep van de werknemer op de beperkende werking in verband met het mislopen van een belastingvoordeel van Afl. 348.392 slaagt niet. Evenmin heeft hij recht op waardeoverdracht.

OR heeft geen instemmingsrecht bij besluit pensioenfonds tot opzegging uitvoeringsovereenkomst

Pensioenfonds Fluor besluit om de uitvoeringsovereenkomst met de ondernemer op te zeggen. In deze zaak doet de OR een aantal verzoeken die zijn gegrond op de stelling dat hem op grond van artikel 27 lid 1 aanhef en sub a in verbinding met lid 7 van de Wet op de Ondernemingsraden (WOR) instemmingsrecht toekomt met betrekking tot het besluit van het pensioenfonds van Fluor (SPFN) om de uitvoeringsovereenkomst met Fluor op te zeggen. De kantonrechter oordeelt dat de OR geen instemmingsrecht heeft. Er is geen sprake van een (toerekenbaar) besluit van Fluor. Een teleologische interpretatie van bovengenoemde artikelleden leidt evenmin tot de conclusie dat de OR instemmingsrecht heeft. Hierom worden de verzoeken van de OR afgewezen en hoeft op het voorwaardelijke tegenverzoek van Fluor (ex art. 27 lid 4 WOR) niet te worden beslist.

Man moet op grond van Boon/van Loon alsnog pensioen aan ex-vrouw betalen

Vordering van de vrouw tot nadere verrekening van pensioenrechten van de man in een zaak waarin partijen gehuwd zijn geweest in een gemeenschap van vruchten en inkomsten. De echtscheiding dateert uit de periode gelegen tussen 27 november 1981 en 1 mei 1995. Het Boon/Van Loon-arrest is van toepassing. Het hof oordeelt dat de pensioenrechten behoren tot de gemeenschap van vruchten en inkomsten. Het pensioen is een overgeslagen goed (art. 3:179 lid 2 BW) dat niet verjaart. Het beroep van de man op rechtsverwerking of matiging/nihilstelling van de verrekening slaagt niet. Het hof veroordeelt de man om binnen twee maanden na betekening van dit arrest aan de vrouw opgave te doen van het door hem tijdens de huwelijkse periode opgebouwde pensioen, inclusief de indexering daarover en om binnen twee maanden nadat hij de hiervoor bedoelde opgave heeft gedaan, aan de vrouw te betalen het bedrag aan ouderdomspensioen dat haar vanaf de datum van pensionering van de man toekomt.

Verzekeraar mocht bij C-polis bijzonder partnerpensioen vastleggen voor inmiddels ex-partner

Geschil tussen verzekerde (eiser) en verzekeraar over de rechtsgevolgen van een levensverzekering met pensioenclausule (C-polis) in geval van echtscheiding. Scildon heeft in polisaanhangsels de aanspraken van betrokkene 1 (de inmiddels ex-partner) op ouderdomspensioen en bijzonder partnerpensioen vastgelegd. Eiser vorderde verklaring voor recht dat de polis voor betrokkene 1 geen aanspraken bevat op bijzonder partnerpensioen, tenzij hij daartoe opdracht gaf. Het hof heeft de vorderingen afgewezen. De Hoge Raad verwerpt het cassatieberoep onder verwijzing naar artikel 81 Wet RO.

Verzoek om hoger militair arbeidsongeschiktheidspensioen terecht afgewezen

Eiser heeft in de eerste maanden van zijn militaire dienst in 1979 tijdens een marsoefening een dienstongeval meegemaakt, dat tot operatieve behandelingen aan het rechter onderbeen heeft geleid. Eiser heeft in 2017 een verzoek ingediend voor een hoger invaliditeitspensioen dan eerder toegekend, onder andere omdat hij last heeft van urine-incontinentie. In de uitspraken van 24 maart 2020 heeft de rechtbank kort samengevat geoordeeld dat verweerder uit een oogpunt van zorgvuldigheid en gelet op het beginsel van equality of arms aanleiding had moeten zien voor het verrichten van aanvullend onderzoek naar de incontinentieproblematiek. De adviserende verzekeringsarts (VA) concludeert in zijn rapport van 3 september 2020 dat het medisch noch verzekeringsgeneeskundig aannemelijk is dat er een causale relatie is tussen de dienstverbandaandoeningen of de ingrepen daaraan en de urine-incontinentie van eiser. De rechtbank is van oordeel dat voldoende inzichtelijk is gemaakt dat nader onderzoek aan eiser niet tot een ander inzicht zou kunnen leiden. Eiser heeft de conclusie van de (bezwaar)verzekeringsarts niet bestreden met een andersluidende medische visie. Nu er geen causaal verband bestaat tussen de militaire dienst en de incontinentieproblematiek heeft verweerder de declaraties voor incontinentiemateriaal op goede gronden afgewezen.

Kantonrechter acht zich bevoegd te oordelen over vordering lijfrente pensioenplan

Persoon A heeft geschil met NN over (lijfrente)verzekering. NN concludeert dat kantonrechter niet bevoegd is omdat geen sprake is van pensioenovereenkomst. De kantonrechter oordeelt dat de enkele omstandigheid dat partijen het kennelijk niet eens zijn over de vraag of er al dan niet sprake is van een pensioenverzekering en een onderliggende pensioenovereenkomst, er niet aan af doet dat persoon A zijn vordering daarop wél heeft gebaseerd. Gelet op de extensieve reikwijdte van artikel 216 Pensioenwet acht de kantonrechter zich bevoegd om te oordelen en te beslissen.

Werkgever aansprakelijk voor schade wegens vervallen voorwaardelijk pensioen bpf door indiensttreding bij ander bedrijf van dezelfde eigenaar

Werknemer is als chauffeur in dienst van een werkgever (X) die valt onder verplichtgesteld bedrijfstakpensioenfonds VLEP. In oktober 2014 stelt de directie dat X wordt opgeheven en stelt voor dat hij vanaf november 2014 in dienst treedt van FNGM, dat niet is aangesloten bij VLEP. In de arbeidsovereenkomst tussen werknemer en FNGM staat onder meer dat afspraken en opgebouwde gewoonterechten vanuit X zullen worden overgenomen. VLEP bevestigt dat hij niet langer deelneemt en dat hij niet meer in aanmerking komt voor voorwaardelijk pensioen. Werknemer stelt vervolgens VLEP en zijn werkgever aansprakelijk voor het vervallen van zijn voorwaardelijk pensioen. De kantonrechter wijst de vordering jegens VLEP af maar wijst de vordering jegens de werkgever toe. De werkgever is zijn toezegging niet nagekomen, althans heeft niet gehandeld conform goed werkgeverschap.

Voormalig kandidaat-notaris heeft jegens pensioenfonds recht op PVI en arbeidsongeschiktheidspensioen

Voormalig kandidaat-notaris (appellante) is eind februari 2004 na twee jaar volledige arbeidsongeschiktheid ontslagen. In 2013 vraagt zij premievrijstelling wegens arbeidsongeschiktheid aan (PVI) vanaf 2004. Volgens het reglement had dat binnen twee maanden na aanvang arbeidsongeschiktheid gemoeten. Het pensioenfonds besluit PVI en arbeidsongeschiktheidspensioen (AOP) vanaf 1 januari 2009. Appellante vordert in 2018 in rechte van het pensioenfonds en de ex-werkgever PVI en AOP over de periode 2004-2009, met nevenvorderingen. Het beroep van het pensioenfonds op rechtsverwerking/het te laat aanvragen door appellante van PVI en AOP wordt naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar geacht. Het hof constateert dat het pensioenfonds appellante niet goed heeft geïnformeerd over de aanvraag. Het verwijst naar de rol met betrekking tot de vraag op welke uitkeringen appellante aanspraak kan maken en welke belastingschade zij heeft geleden. De wettelijke verhoging, immateriële schadevergoeding en werkelijke proceskosten zijn niet toewijsbaar. De vorderingen tegen ex-werkgever gebaseerd op schending van goed werkgeverschap (art. 7:611 BW) falen. Het hof oordeelt dat betrokkene wist dat een aanvraag gedaan had moeten worden. Door geen aanvraag te doen kan de werkgever niet worden verweten onjuiste informatie te hebben verstrekt.