Werkgever is ontslaguitkering verschuldigd naast arbeidsongeschiktheidspensioen

Geschil over ontslagvergoeding na beëindiging met wederzijds goedvinden op Curaçao. Werkneemster heeft arbeidsongeschiktheidspensioen. Gerecht oordeelt dat werkgever toezegging heeft gedaan om ontslaguitkering (cessantia) te betalen en dat hij daaraan wordt gehouden. Cessantialandsverordening verzet zich niet tegen uitbetaling cessantia naast arbeidsongeschiktheidspensioen.

Bestuurder moet melding betalingsonmacht bewijzen en krijgt bewijsopdracht

Geschil over bestuurdersaansprakelijkheid voor pensioenpremies aan pensioenfonds horeca en catering. De rechtbank oordeelt dat de (voormalig) bestuurder de gestelde melding betalingsonmacht dient te bewijzen. Daartoe krijgt hij de gelegenheid via een bewijsopdracht.

Werkzaamheden als reisagent vallen onder werkingssfeer, toetsing aan hoofdzaakcriterium moet nog plaatsvinden

Werkzaamheden van de onderneming Hader zijn, waar het gaat om toeleverancier Prijsvrij, aan te merken als die van reisagent als bedoeld in verplichtstellingsbesluit bedrijfstakpensioenfonds. Voor de vraag of werkgever onder de werkingssfeer valt, dient ook aan het hoofdzaakcriterium te worden getoetst. De rechtbank houdt de zaak aan voor nemen akte en antwoordakte zodat meer duidelijkheid kan worden geboden.

CAO-uitleg: geen gefixeerde ontslagvergoeding, geen voortzetting pensioenopbouw na ontslag

Geschil tussen vakbonden en NS over de uitleg van een drietal bepalingen uit de NS-cao: hoogte van de ontslaguitkering, aftoppingsregeling en pensioenopbouw na ontslag. De voorzieningenrechter oordeelt dat bij de berekening van de transitievergoeding de ouderenregeling van artikel 7:673a lid 1 (oud) BW moet worden meegenomen omdat die op 1 juli 2015 nu eenmaal onderdeel uitmaakte van de wettelijke regeling waarbij in het sociaal plan is aangehaakt. De ontslaguitkering hoeft hierbij niet te worden ‘gefixeerd’ op de hoogte van de transitievergoeding die het op 1 juli 2015 had. Ook de loonontwikkeling en diensttijd vanaf die datum moeten worden meegenomen. Gelet op de strekking van aftoppingsregelingen, om een vergelijking te maken van de daadwerkelijke inkomenspositie tussen ontslag en AOW met een fictieve waarin het ontslag wordt weggedacht, moet ook een PAWW-uitkering geacht worden te behoren tot de ‘sociale uitkeringen’ die een (gewezen) werknemer tussen de beëindiging van het dienstverband en het bereiken van de AOW-gerechtigde leeftijd geniet. Er is geen verplichting om de pensioenopbouw na ontslag en tijdens WW voort te zetten.

Geen bestuurdersaansprakelijkheid door tijdige melding betalingsonmacht

Geschil over bestuurdersaansprakelijkheid voor achterstallige pensioenpremies bij verplichtgesteld bedrijfstakpensioenfonds. Verzet van bestuurder tegen een dwangbevel van het pensioenfonds. De rechtbank oordeelt dat de op 23 juni 2015 namens de bv’s ingediende stukken bij het pensioenfonds horeca en catering (PHC) met betrekking tot de financiële situatie van de bv’s en het crediteurenakkoord gelijkgesteld kunnen worden aan een melding van betalingsonmacht. Deze stukken zijn aan PHC toegezonden en voldoende specifiek omtrent de reden van de betalingsonmacht. De berichtgeving over de financiële situatie van de onderneming wordt gelijkgesteld aan een melding betalingsonmacht aan het pensioenfonds. Het wettelijk vermoeden gaat niet op. Voor het overige is onvoldoende onderbouwd dat sprake is van onbehoorlijk bestuur.

Werkgever heeft doorwerkverzoek na pensioenleeftijd ten onrechte afgewezen wegens arbitraire ingangsdatum en is schadeplichtig

Werkneemster verzoekt om door te werken na haar pensioenleeftijd van 66 jaar en 4 maanden. Werkgever (de Staat) wijst dit verzoek af. Geschillencommissie Rijk oordeelde dat werkgever niet in strijd met Cao Rijk heeft gehandeld. Binnen het ministerie geldt een handreiking waarin staat dat in het SGO is afgesproken soepel om te gaan met verzoeken van medewerkers die geraakt worden door het Pensioenakkoord. In deze overgangsregeling is een arbitraire lijn getrokken per 1 januari 2022, met dien verstande dat werknemers wier aanvankelijke AOW-gerechtigde leeftijd zou vallen na 1 januari 2022, voor de periode na 1 januari 2022 niet meer kunnen rekenen op een soepele opstelling met betrekking tot hun verzoeken om door te werken. In het voorliggende geval had de Staat op grond van de Handreiking werkneemster moeten toestaan door te werken tot 1 januari 2022, in plaats van tot 23 november 2021.

Verevening en afstorting pensioen in eigen beheer; geen verevening lijfrente

Geschil na echtscheiding over verevening van het pensioen in eigen beheer en de lijfrente. De rechtbank heeft geoordeeld dat er geen overeenkomst tot stand is gekomen over de verevening van pensioen en de afwikkeling van lijfrentes. De WVPS biedt geen grondslag om de vrouw de helft van de lijfrente-aanspraken toe te kennen. Het pensioen in eigen beheer moet worden verevend en afgestort volgens de commerciële waarde. Het hof bekrachtigt de vonnissen.

Werkgever valt onder werkingssfeer; prejudiciële vragen over verjaring

Geschil over vraag of Kingspan, een onderneming die isolerende (sandwich)panelen voor daken en gevels maakt, onder bpf handel in bouwmaterialen valt. Het hof oordeelt dat de werkgever onder de werkingssfeer valt. Het hof is voornemens om prejudiciële vragen te stellen aan de Hoge Raad over de vraag of de premievordering van het bedrijfstakpensioenfonds verjaard is.

Kleine pensioenen hoeven niet te worden verevend

Na echtscheiding in 2018 ontstaat er een geschil of het tijdens het huwelijk opgebouwd pensioen van de vrouw moet worden verevend. In de huwelijkse voorwaarden staat dat zal worden verevend conform de WVPS. In het echtscheidingsconvenant heeft de vrouw afgezien van het (DGA-)pensioen van de man. Ten aanzien van het pensioen van de vrouw is wettelijke verevening afgesproken met uitzondering van twee genoemde pensioendelen. Het geschil concentreert zich op de zes door de vrouw opgebouwde kleine pensioenen, die zijn afgekocht. Het hof oordeelt net als de rechtbank dat deze pensioenen niet verevend hoeven te worden.

Buffervereisten pensioenfondsen niet in strijd met Europese Pensioen(fonds)richtlijn

Deze zaak gaat over de vraag of een specifiek onderdeel van de Nederlandse pensioenwetgeving in strijd is met een Europese Richtlijn (de IORP II-richtlijn/Pensioenfondsrichtlijn). Pensioenbehoud c.s. vinden dat de zogenoemde buffervereisten die in Nederland voor alle pensioenfondsen gelden niet zouden moeten gelden omdat de pensioenfondsen geen zogenoemde biometrische risico’s verzekeren. De rechtbank heeft de vordering van Pensioenbehoud c.s. afgewezen. Het hof oordeelt in dit arrest dat de bezwaren van Pensioenbehoud c.s. tegen het vonnis niet terecht zijn. De Nederlandse pensioenfondsen verzekeren wel degelijk zogenoemde biometrische risico’s en in de Nederlandse wetgeving zijn daarom terecht op grond van de Europese Richtlijn buffervereisten gesteld.